บทที่ 595

เย่หว่านเอ๋อร์คุกเข่าอย่างเหม่อลอยตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับว่าทุกสิ่งรอบตัวไม่เกี่ยวข้องกับเธอ และเธอก็ไม่สนใจอะไรเลย

แต่ว่าปากของเธอก็พึมพำอะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าพูดอะไร

"เย่หว่านเอ๋อร์" เวินเอ่อร์หว่านตะโกนเรียก

ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง

นี่มัน... บ้าไปแล้วเหรอ? หรือว่าโง่ไปแล้ว?

เวิน...